deskorolkarz

deskorolkarz (język polski)

deskorolkarz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌdɛskɔˈrɔlkaʃ], AS: [deskorolkaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. ktoś, kto jeździ na deskorolce

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	deskorolkarz	deskorolkarze
dopełniacz	deskorolkarza	deskorolkarzy
celownik	deskorolkarzowi	deskorolkarzom
biernik	deskorolkarza	deskorolkarzy
narzędnik	deskorolkarzem	deskorolkarzami
miejscownik	deskorolkarzu	deskorolkarzach
wołacz	deskorolkarzu	deskorolkarze

przykłady:

(1.1) Kilku deskorolkarzy rozjeżdżało plac przed pomnikiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) deskorolkowicz, deskorolkowiec, skateboardzista, skater, skejt

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) deskarz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. deskorolkarstwo n, deskorolka ż

forma żeńska deskorolkarka

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. deskorolka + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) skateboarder
• esperanto: (1.1) rultabulisto, rultabulanto

źródła: