defetyzm
defetyzm (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. niewiara w powodzenie sprawy, w zwycięstwo; przewidywanie porażki z góry, przed decydującą rozgrywką
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik defetyzm defetyzmy dopełniacz defetyzmu defetyzmów celownik defetyzmowi defetyzmom biernik defetyzm defetyzmy narzędnik defetyzmem defetyzmami miejscownik defetyzmie[1] defetyzmach wołacz defetyzmie[1] defetyzmy
- przykłady:
- (1.1) Co wy mi tu, żołnierzu, defetyzm szerzycie? Posiłki nadejdą na czas, stulcie pysk i wracajcie kopać okopy!
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. defetysta mos, defetystka ż
- przym. defetystyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. défaitisme (wyraz z czasu wojny 1914-18) → defetyzm, franc. défaitiste → klęskowiec, defetysta < franc. défaite → porażka, klęska < franc. défaire → rozwiązać, wycieńczyć, pobić, zadać klęskę
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) defeatism
- białoruski: (1.1) паражэнства n
- bułgarski: (1.1) дефетизъм m, пораженство n
- czeski: (1.1) poraženectví n
- duński: (1.1) defaitisme w
- esperanto: (1.1) defetismo
- francuski: (1.1) défaitisme m
- hiszpański: (1.1) derrotismo m
- interlingua: (1.1) defaitismo
- niemiecki: (1.1) Defätismus m
- nowogrecki: (1.1) ντεφετισμός m
- portugalski: (1.1) derrotismo m
- ukraiński: (1.1) дефети́зм m (defetýzm)
- węgierski: (1.1) defetizmus
- włoski: (1.1) disfattismo m
- źródła: