białogłowa
białogłowa (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌbʲjawɔˈɡwɔva], AS: [bʹi ̯au̯ogu̯ova], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
przymiotnik, forma fleksyjna
- (2.1) ż zob. białogłowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik białogłowa białogłowy dopełniacz białogłowy białogłów celownik białogłowie białogłowom biernik białogłowę białogłowy narzędnik białogłową białogłowami miejscownik białogłowie białogłowach wołacz białogłowo białogłowy
- przykłady:
- (1.1) Matka moja oświadcza, mądra białogłowa, / Że z drugim mężem dom ten opuścić gotowa, / A ja się śmieję wesół, ot sobie trzpiot młody![1]
- składnia:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. białogłowy
- rzecz. białagłowka ż
- związki frazeologiczne:
- kto ma rozum zdrowy, nie słucha białogłowy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Homer: Odyseja, tłum. Lucjan Siemieński
- ↑ Jan Łoś, Rodzimość języka a wyrazy złożone, „Język Polski” nr 4/1913, s. 100.