astromancja
astromancja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌastrɔ̃ˈmãnʦ̑ʲja], AS: [astrõmãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik astromancja astromancje dopełniacz astromancji astromancji / przest. astromancyj[1] celownik astromancji astromancjom biernik astromancję astromancje narzędnik astromancją astromancjami miejscownik astromancji astromancjach wołacz astromancjo astromancje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. astromantka ż, astromanta mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- z greki (ástron 'gwiazda' + manteía ' wróżba')
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Astromantie
- słowacki: (1.1) astromantia ż
- źródła:
- ↑ Hasło „astromancja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.