Tarnów
Tarnów (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Tarnów dopełniacz Tarnowa celownik Tarnowowi biernik Tarnów narzędnik Tarnowem miejscownik Tarnowie wołacz Tarnowie
- przykłady:
- (1.1) Mistrz gitary klasycznej, lutniowej i barokowej Józef Haluza wystąpi w niedzielę w Tarnowie[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tarnowianin mos, tarnowianka ż
- przym. tarnowski, podtarnowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Тарнаў m
- czeski: (1.1) Tarnov m
- hebrajski: (1.1) טרנוב
- jidysz: (1.1) טאָרנע (torne)
- koreański: (1.1) 타르누프
- łotewski: (1.1) Tarnova
- niemiecki: (1.1) Tarnau
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) Тарнув m, Тарнов m
- słowacki: (1.1) Tarnov m
- śląski: (1.1) Tarnůw
- ukraiński: (1.1) Тарнув m
- źródła:
- ↑ (PACH), Recital słowackiego wirtuoza gitary, „Gazeta Krakowska”, 22/07/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.