prać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[praʨ̑], AS[prać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uprać, wyprać)

(1.1) usuwać brud z ubrań, tkanin

czasownik przechodni niedokonany (dk. sprać)

(2.1) przen. pot. bić
(2.2) st.pol. bić[1]

czasownik zwrotny niedokonany prać się (dk. uprać się, wyprać się)

(3.1) być pranym (1.1)

czasownik zwrotny niedokonany prać się (dk. sprać się)

(4.1) przen. pot. bić się nawzajem
odmiana:
(1-2) koniugacja IX
(3.1-4.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Będę prał koszulę.
(2.1) Tomek pierze Krzyśka.
(3.1) Twoja koszula już się pierze.
(4.1) Tomek pierze się z Krzyśkiem.
składnia:
(1.1) prać + B.nie prać + D.
(4.1) prać się z + N.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. praczka ż, pracz m, pralka ż, pranie n, pralnia ż, spranie n, spieranie n, podpieranie n, upranie n, napranie n, pralnictwo n, przepierka ż, przepieranie n, przepranie n, dopieranie n, dopranie n, popranie n
czas. wyprać dk., sprać dk., spierać ndk., podpierać ndk., uprać dk., naprać dk., przepierać ndk., przeprać dk., dopierać ndk., doprać dk., poprać dk.
przym. pralniczy, pralkowy, praczy, spieralny
związki frazeologiczne:
prać brudne pieniądzeprać brudyswoje brudy trzeba prać w domukiedy gospodyni pierze i chleb piecze, to się ledwie nie wściecze
etymologia:
uwagi:
(2.2) Pierwotnie prać znaczyło bić – tkaniny prało się, czyli biło kijanką[1].
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Poradnik językowy, „Język Polski” nr 3/1913, s. 96.