abalienacja
abalienacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌabalʲjɛ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [abalʹi ̯ẽnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. praw. w starożytnym Rzymie zupełne odstąpienie własności; zob. też abalienacja w Wikipedii
- (1.2) daw. pozbywanie się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abalienacja abalienacje dopełniacz abalienacji abalienacji celownik abalienacji abalienacjom biernik abalienację abalienacje narzędnik abalienacją abalienacjami miejscownik abalienacji abalienacjach wołacz abalienacjo abalienacje
- przykłady:
- (1.2) Na indigenatus, frymarki, donacyje i abalijenacyje dóbr królewskich żadni w Koronie pozwalać nie mają[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. daw. abalienowanie, daw. abaliowanie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. abalienatio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) abalienatio
- niemiecki: (1.1) Abalienation ż
- rosyjski: (1.1) отчуждение
- włoski: (1.1) abalienazione
- źródła: