procnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

procnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. procarz[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. proca ż, procarz mos
przym. procarski, procny, procowaty, procowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: procarz
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. IV, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 1041.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „procnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=procnik&oldid=8012938”