jadownik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jadownik (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [jaˈdɔvʲɲik], AS: [i ̯adovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. zaklinacz węży, truciciel, czarownik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jad mrz, jadowitość ż
przym. jadowy, jadowity
przysł. jadowicie
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla pol. Jadowniki[1]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Hasło „Jadowniki” w: Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 106.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=jadownik&oldid=7196339”