bevandrad

bevandrad (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) obeznany, oczytany, biegły, oblatany

odmiana:

(1.1) bevandrad, bevandrat, bevandrade; nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kunnig, beläst, påläst, lärd, inläst, insatt, bekant, förtrogen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. be- + vandra + -ad → przedrostek tworzący przechodniość + wędrować + przyrostek tworzący przymiotnik odczasownikowy

uwagi:

źródła: