benefaktor
benefaktor (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. dobroczyńca, fundator
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. benefaktorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- p.łac. benefactor 'dobroczyńca'; z łac. benefacere 'czynić dobrze'; łac. bene 'dobrze' + łac. facere 'robić, czynić'
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) benefactor
- hiszpański: (1.1) benefactor, bienhechor
- źródła: