Przymiotniki litewskie odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje. Istnieją trzy deklinacje przymiotników, tj. -as, -is i -us.
Są one stosunkowo proste, nie różnią się zbytnio od odmiany rzeczowników o podobnych końcówkach, więc nie będę ich osobno omawiać. Ponieważ wołacz jest tu zawsze równy mianownikowi (jak i w języku polskim), zostaje on pominięty w tabelach.
Reguły dotyczące akcentowania przymiotników zostały omówione w osobnym dziale. Na tej stronie reguły akcentowania zostały uwzględnione jedynie w części poświęconej stopniowaniu przymiotników i przysłówków.
Należy pamiętać, że litewski przymiotnik zawsze stoi przed rzeczownikiem!
1. geras(dobry)
r. m., l.p.
r.m., l.mn.
r.ż., l.p.
r.ż., l.mn.
M.
geras
geri
gera
geros
D.
gero
gerų
geros
gerų
C.
geram
geriems
gerai
geroms
B.
gerą
gerus
gerą
geras
N.
geru
gerais
gera
geromis
Msc.
gerame
geruose
geroje
gerose
2. eilinis (kolejny)
r.m, l.p.
r.m, l.mn.
r.ż, l.p.
r.ż., l.mn.
M.
eilinis
eiliniai
eilinė
eilinės
D.
eilinio
eilinių
eilinės
eilinių
C.
eiliniam
eiliniams
eilinei
eilinėms
B.
eilinį
eilinius
eilinę
eilines
N.
eiliniu
eiliniais
eiline
eilinėmis
Msc.
eiliniame
eiliniuose
eilinėje
eilinėse
3. brangus(drogi)
r.m, l.p.
r.m, l.mn.
r.ż, l.p.
r.ż., l.mn.
M.
brangus
brangūs
brangi
brangios
D.
brangaus
brangių
brangios
brangių
C.
brangiam
brangiems
brangiai
brangioms
B.
brangų
brangius
brangią
brangias
N.
brangiu
brangiais
brangia
brangiomis
Msc.
brangiame
branguose
brangioje
brangiose
Uwagi:
Należy zwrócić uwagę na formy miejscownika liczby pojedynczej i celownika liczby pojedynczej i mnogiej rodzaju męskiego, które zawsze zachowują te same końcówki znacznie różniące się od rzeczownikowych. Jedynie przymiotniki zakończone na -is zachowują w mianowniku i celowniku liczby mnogiej końcówki rzeczownikowe -iai i -iams. Wyjątki: didelis i didis(wielki) - w liczbie mnogiej dideli, didi, w celowniku dideliems, didiems.
Reguły akcentowania są podobne jak w przypadku rzeczowników o podobnych końcówkach (w przypadku przymiotników zakończonych na -us akcent pada z reguły na ostatnią sylabę w obu rodzajach z wyjątkiem mianownika liczby mnogiej rodzaju męskiego i biernika liczby pojedynczej obu rodzajów).
W przypadku przymiotników zakończonych na -is i -us należy znów mieć na uwadze regułę zamiany t i d na č i dž przed i niezgłoskotwórczym.
Odejmując -s od formy podstawowej (mianownika rodzaju męskiego l.p.) otrzymujemy formę nijaką przymiotnika używaną w zdaniach, gdzie podmiot nie ma określonego rodzaju, np. Tai brangu! – To drogo! (od brangus – drogi), Man šalta! – Zimno mi! (od šaltas – zimny), Tai malonu! – To miło! (od malonus – miły), Neturiu nieko bendra su juo. – Nie mam z nim nic wspólnego. (od bendras – wspólny). Formy tej używa się najczęściej jako orzecznika i nie powinna być ona mylona z przysłówkiem.
Jest to cecha typowa języków bałtyckich i może być częściowo przyrównana do roli rodzajnika z języków zachodnioeuropejskich. W języku litewskim forma ta jest jednak stosowana jedynie w określonych okolicznościach, najczęściej zmieniając znaczenie samego przymiotnika, np. raudonas kryžius(czerwony krzyż, krzyż koloru czerwonego) – Raudonasis kryžius(Czerwony Krzyż – organizacja), greita pagalba (szybka pomoc) – greitoji pagalba (pogotowie ratunkowe), lengva kuprinė (lekki plecak) – lengvoji pramonė(przemysł lekki), brangus butas(drogie mieszkanie) – brangusis brolis(drogi, kochany brat) itp.
Przy odmianie formy określonej nie ma znaczenia deklinacja przymiotnika. Mianownik rodzaju męskiego zmienia się odpowiednio: geras – gerasis, brangus – brangusis, didelis (dawna forma: didis) - didysis. Dla przymiotników na -us i -is przed końcówką dochodzi jeszcze niezgłoskotwórcze -i, poza tym obowiązuje tu reguła transformacji głosek t i d. Oto przykład odmiany przymiotnika gerasis:
r. m., l.p.
r.m., l.mn.
r.ż., l.p.
r.ż., l.mn.
M.
gerasis
gerieji
geroji
gerosios
D.
gerojo
gerųjų
gerosios
gerųjų
C.
gerajam
geriesiems
gerajai
gerosioms
B.
gerąjį
geruosius
gerąją
gerąsias
N.
geruoju
geraisiais
gerąja
gerosiomis
Msc.
gerajame
geruosiuose
gerojoje
gerosiose
Pozostałe przymiotniki przyjmują podobne końcówki z wyjątkiem biernika rodzaju męskiego l.p., np. brangusis – brangiojo – brangiajam – brangųjį itd., brangioji – brangiosios – brangiajai – brangiąją itd., didysis – didžiojo – didžiajam – didįjį itd., didžioji – didžiosios – didžiajai – didžiąją itd.
