блаженъ

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

блаженъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]

transliteracja:
blaženǔ
wymowa:
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) imiesłów od: блажіти

przymiotnik

(2.1) błogosławiony[1]
(2.2) szczęśliwy[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Czesław Bartula, Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym, PWN, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14280-4.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=блаженъ&oldid=6946020”