namiestnik
namiestnik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) polit. osoba sprawująca władzę nad określonym terytorium w imieniu panującego
- (1.2) hist. w I Rzeczypospolitej: stopień wojskowy w jeździe polskiego autoramentu, niższy oficer; zob. też namiestnik w Encyklopedii staropolskiej
- (1.3) hist. w starożytnym Rzymie: urzędnik, któremu powierzono władzę nad prowincją, miał kompetencje sądownicze i podatkowe
- (1.4) przest. zastępca
- (1.5) harc. osoba stojąca na czele namiestnictwa
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik namiestnik namiestnicy dopełniacz namiestnika namiestników celownik namiestnikowi namiestnikom biernik namiestnika namiestników narzędnik namiestnikiem namiestnikami miejscownik namiestniku namiestnikach wołacz namiestniku namiestnicy depr. M. i W. lm: (te) namiestniki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska namiestniczka ż, namiestkini ż, namiestnica ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła: