fortunić

fortunić (język polski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) daw. darzyć, sprzyjać.

czasownik zwrotny niedokonany fortunić się

(2.1) daw. szczęścić się, powodzić się

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fortunarz mos, fortuna ż, fortunka ż, fortunat mos, fortunatka ż, Fortunat mos, Fortunata ż, Fortuna ż

czas. pofortunić dk.

przym. fortunny

przysł. fortunnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. fortuna

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: