zwyciężyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zwyciężyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[zvɨˈʨ̑ɛ̃w̃ʒɨʨ̑], AS[zvyćũ̯žyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zwyciężać)

(1.1) zob. zwyciężać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Sędzia odgwizdał właśnie koniec meczu; Górnik zwyciężył trzy do dwóch, legioniści ponuro ustawiali się w linię na środku boiska[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwycięstewko n, zwyciężca mos, zwycięstwo n, zwycięzca m, zwyciężczyni ż, zwyciężenie n
przym. zwycięski
przysł. zwycięsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zwyciężać
źródła:
  1. Aleksander Minkowski, Szaleństwo Majki Skowron, 1972, Narodowy Korpus Języka Polskiego.