zoil
zoil (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈzɔjil], AS: [zoi ̯il], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ostry, kąśliwy, niesprawiedliwy krytyk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zoil zoile / zoilowie dopełniacz zoila zoili / zoilów celownik zoilowi zoilom biernik zoila zoili / zoilów narzędnik zoilem zoilami miejscownik zoilu zoilach wołacz zoilu zoile / zoilowie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) momus
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) krytyk
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Zoilus, gr. Ζωίλος (Zōílos) – imię retora greckiego słynnego z ostrej i małostkowej krytyki[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „zoil” w: Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 288.