znicz

znicz (język polski)

znicze (1.1)

znicz (1.2)

wymowa:

​, IPA: [zʲɲiʧ̑], AS: [zʹńič], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szeroka świeca w płytkim zbiorniku palona na grobach, pod pomnikami; zob. też znicz (naczynie) w Wikipedii

(1.2) stale palący się ogień dla uczczenia czyjejś pamięci

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	znicz	znicze
dopełniacz	znicza	zniczów / zniczy
celownik	zniczowi	zniczom
biernik	znicz	znicze
narzędnik	zniczem	zniczami
miejscownik	zniczu	zniczach
wołacz	zniczu	znicze

przykłady:

(1.1) Na grobie generała paliło się wiele zniczy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) znicz nagrobkowy • blask / płomień znicza • wkład do znicza • postawić / zapalić znicz

(1.2) znicz olimpijski

synonimy:

(1.1) lampka nagrobkowa

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) świeca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) knot

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) (cemetery) candle, light
• duński: (1.1) gravlampe w
• francuski: (1.1) feu m sacré, flambeau m
• hiszpański: (1.1) antorcha ż, lamparilla ż
• niemiecki: (1.1) Grablicht n
• rosyjski: (1.1) лампада ż; (1.2) факел m, вечный огонь m
• ukraiński: (1.1) вічний вогонь
• włoski: (1.1) lumicino m

źródła: