zmiatać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zmiatać (język polski)[edytuj]

mężczyzna zmiata (1.1) śmieci
wymowa:
IPA[ˈzmʲjataʨ̑], AS[zmʹi ̯atać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) usuwać śmieci przy pomocy miotły lub zmiotki
(1.2) działając z dużą siłą, porywać i zabijać kogoś lub niszczyć coś[1]
(1.3) o wietrze: wiejąc, zgarniać skądś liście, śmieci itp.[1]
(1.4) pot. zjadać coś szybko i łapczywie[1]
(1.5) pot. szybko uciekać[1]
(1.6) pot. na czyjeś obcesowe żądanie szybko odchodzić lub wychodzić skądś
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Kobiety stoją obok ze szczotkami i zmiotkami i po wymłóceniu snopków, zmiatają ziarno z asfaltu[2].
(1.2) Serie karabinów maszynowych zmiatały SS-manów z płaskiego terenu[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.5) reg. śl. cióngnóć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zmiatanie n, zmiecenie n, zamiatanie n, zmiotka ż, miotła ż
czas. zmieść dk., zamiatać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zmieść – zmiatać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Bobkowski, Szkice piórkiem : (Francja 1940-1944), 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan), Stawka większa niż życie, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.