wzbudnik
wzbudnik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈvzbudʲɲik], AS: [vzbudʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: wzbud•nik[1]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) elektr. cewka zasilana z generatora wielkiej częstotliwości, służąca do nagrzewania indukcyjnego umieszczanych w niej metalowych przedmiotów[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wzbudnik wzbudniki dopełniacz wzbudnika wzbudników celownik wzbudnikowi wzbudnikom biernik wzbudnik wzbudniki narzędnik wzbudnikiem wzbudnikami miejscownik wzbudniku wzbudnikach wołacz wzbudniku wzbudniki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wzbudzanie n, wzbudzenie n, wzbudnica ż
- czas. budzić, wzbudzić dk., wzbudzać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
