wytruwać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wytruwać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytruć)

(1.1) zabijać przy pomocy trucizny wiele osób lub innych stworzeń

czasownik zwrotny niedokonany wytruwać się (dk. wytruć się)

(2.1) zabijać się wzajemnie przy pomocy trucizny
(2.2) o wielu osobach lub stworzeniach: umierać, zostawszy otrutymi
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Rosjanie w odwrocie palili za sobą zboża, zabijali bydło, wytruwali drób[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trujak mzw, truciciel m, trucicielka ż, trucicielstwo n, trucizna ż
czas. dotruć dk., dotruwać ndk., odtruć dk., odtruwać ndk., otruć dk., potruć dk., powytruwać dk., pozatruwać dk., truć ndk., wytruć dk., zatruć dk., zatruwać ndk.
przym. trucicielski, trujący
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wytruć + -wać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Apoloniusz Zawilski, Kamienne zegary, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1973.