wyręczanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wyręczanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌvɨrɛ̃n͇ˈʧ̑ãɲɛ], AS[vyrẽṇčãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.udziąs.nazal.asynch. ę -ni…akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od wyręczać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wyręczać ndk., wyręczyć dk.
rzecz. wyręka ż, wyręczenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: