wyparcie
Wygląd
wyparcie (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od wyprzeć
- (1.2) psych. mechanizm obronny, który polega na usuwaniu ze świadomości myśli lub uczuć wywołujących lęk lub poczucie winy[1]
- przykłady:
- (1.2) Moja terapeutka mówiła, że to wyparcie – psychologiczny szacher-macher mózgu, który sobie nie życzy pamiętać o rzeczach niemiłych[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) represja, zaprzeczenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) repression
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Iwona L. Konieczna, Szarlotka z ogryzków, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.