wykorkować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wykorkować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) pot. skonać, umrzeć
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Babka wykorkowała po sześćdziesiątce.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć
antonimy:
(1.1) urodzić się, narodzić się, przyjść na świat
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wy- + korkować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: