wykolejenie

wykolejenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨkɔlɛˈjɛ̇̃ɲɛ], AS: [vykolei ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kolej. wypadnięcie pojazdu z szyn

(1.2) przen. zdegradowanie, zmarnowanie swojego lub cudzego życia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wykolejenie	wykolejenia
dopełniacz	wykolejenia	wykolejeń
celownik	wykolejeniu	wykolejeniom
biernik	wykolejenie	wykolejenia
narzędnik	wykolejeniem	wykolejeniami
miejscownik	wykolejeniu	wykolejeniach
wołacz	wykolejenie	wykolejenia

przykłady:

(1.1) W większości wypadków istnieje związek między prędkością jazdy a częstotliwością wykolejeń.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niewykolejenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wykolejanie n, wykolejnica ż, wykolejeniec m, kolej ż

czas. wykolejać ndk., wykoleić dk.

przym. wykolejony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. rzecz. odczas. od wykoleić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) derailment
• duński: (1.1) afsporing w
• niemiecki: (1.1) Entgleisung ż

źródła: