wyjątkowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wyjątkowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
IPA: [ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɨ], AS: [vyi ̯õntkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wyróżniający się czymś nieprzeciętnym; taki, który jest wyjątkiem
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikwyjątkowywyjątkowawyjątkowewyjątkowiwyjątkowe
dopełniaczwyjątkowegowyjątkowejwyjątkowegowyjątkowych
celownikwyjątkowemuwyjątkowejwyjątkowemuwyjątkowym
biernikwyjątkowegowyjątkowywyjątkowąwyjątkowewyjątkowychwyjątkowe
narzędnikwyjątkowymwyjątkowąwyjątkowymwyjątkowymi
miejscownikwyjątkowymwyjątkowejwyjątkowymwyjątkowych
wołaczwyjątkowywyjątkowawyjątkowewyjątkowiwyjątkowe
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) stan wyjątkowy
synonimy:
(1.1) niezwykły, ponadprzeciętny, nadzwyczajny, szczególny, unikatowy, jedyny w swoim rodzaju, ekstraordynaryjny
antonimy:
(1.1) przeciętny, typowy, zwykły
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyjątek m, wyjątkowość ż, wyjęcie n
przysł. wyjątkowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wyjątkowy&oldid=8286974”