Przejdź do zawartości

wybaczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wybaczyć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[vɨˈbat͡ʃɨt͡ɕ], AS[vybačyć] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybaczać)

(1.1) aspekt dokonany od: wybaczać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) one apoteozą majestatu i wszechpotęgi Jahwe, który otacza miłością ludzkość i potrafi wybaczyć jej najcięższe grzechy, ale także bywa nieubłagany w gniewie i wymierzaniu kar[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wybaczenie n, wybaczanie n
przym. wybaczalny
czas. wybaczać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wybaczać
źródła:
  1. Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.