wtóry

wtóry (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przest. drugi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wtóry		wtóra	wtóre	wtórzy	wtóre
dopełniacz	wtórego		wtórej	wtórego	wtórych
celownik	wtóremu		wtórej	wtóremu	wtórym
biernik	wtórego	wtóry	wtórą	wtóre	wtórych	wtóre
narzędnik	wtórym		wtórą	wtórym	wtórymi
miejscownik	wtórym		wtórej	wtórym	wtórych
wołacz	wtóry		wtóra	wtóre	wtórzy	wtóre

przykłady:

(1.1) Elfryda przychodzi na kirkut po raz wtóry po zmroku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) drugi; 2.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wtórność ż, wtórnik mrz, wtórowanie n, zawtórowanie n, Wtórek m, wtorek mrz

czas. wtórować ndk., zawtórować dk.

przym. wtórny, powtórny

przysł. wtórnie, powtórnie

związki frazeologiczne:

po wtóre

etymologia:

uwagi:

Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników porządkowych.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 2

źródła: