wszechpolski
wszechpolski (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) książk. odnoszący się do całej Polski, do wszystkich Polaków[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wszechpolski wszechpolska wszechpolskie wszechpolscy wszechpolskie dopełniacz wszechpolskiego wszechpolskiej wszechpolskiego wszechpolskich celownik wszechpolskiemu wszechpolskiej wszechpolskiemu wszechpolskim biernik wszechpolskiego wszechpolski wszechpolską wszechpolskie wszechpolskich wszechpolskie narzędnik wszechpolskim wszechpolską wszechpolskim wszechpolskimi miejscownik wszechpolskim wszechpolskiej wszechpolskim wszechpolskich wołacz wszechpolski wszechpolska wszechpolskie wszechpolscy wszechpolskie nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ogólnopolski
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ogólnokrajowy, ogólnonarodowy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wszechpolak mos, wszechpolka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ogólnopolski
- źródła:
- ↑
Hasło „wszechpolski” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
