wrzucić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wrzucić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wrzucać)

(1.1) zob. wrzucać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Wystarczy włożyć odpowiedź do butelki, zakorkować i wrzucić do najbliższej wody[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wrzutka ż, wrzucanie n, wrzucenie n, wrzut m, wrzutnia ż
czas. wrucić się, wrzucać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wrzucać
źródła:
  1. Sławomir Mrożek, Opowiadania 1974-1979, 1979, Narodowy Korpus Języka Polskiego.