wrzeszczeć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wrzeszczeć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvʒɛʃʧ̑ɛʨ̑], AS[vžeščeć]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) krzyczeć bardzo głośno i intensywnie
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Nie wrzeszcz na swoich ludzi, winny jest intrygant i zleceniodawca, a nie wykonawcy. Może trzeba im więcej posmarować?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) drzeć się, wydzierać się, pot. drzeć mordę, drzeć japę, piłować japę
antonimy:
(1.1) milczeć, szeptać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wywrzaskiwać
rzecz. wrzask m, wrzeszczenie n
przym. wrzaskliwy
przysł. wrzaskliwie
związki frazeologiczne:
wrzeszczy, a jeszcze go nie biją[1]
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 5.