wozokotczy
wozokotczy (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wozokotczy wozokotczy dopełniacz wozokotczego wozokotczych celownik wozokotczemu wozokotczym biernik wozokotczego wozokotczych narzędnik wozokotczym wozokotczymi miejscownik wozokotczym wozokotczych wołacz wozokotczy wozokotczy
- przykłady:
- (1.1) Wozokotczy wodzu Strumenu, czy widzisz nieprzyjaciela?[1]
- (1.1) Wybaw wozokotczego Kolmara, mój miły![2]
- składnia:
- (1.1) wozokotczy + imię własne
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- Kotcz, kocz, kosz oznaczają wóz, karetę, zaś przymiotnik kotczy znaczy powozowy, kareciany; wywodzi się je od węgierskiego kotsi[3]. Kotczy to także woźnica[4]. W węgierskim: kocsis to kierowca, woźnica[5], zaś kocsi to wóz, oraz synonim samochodu[6]. Jednak, istnieje też prasłowiański rdzeń „kotiti” o podobnym znaczeniu[7].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Pisma Seweryna Goszczyńskiego, tom III, wyd. Franciszek Piller i spółka, Lwów, 1838, str. 13.
- ↑ Osjan, Kalton i Kolmal
- ↑ S. B. Linde Słownik języka polskiego, tom 1, część 2, (G-L), Warszawa, 1807, str. 1105
- ↑ Słownik staropolski, 1953, tom 3, str. 363.
- ↑ Fr. Bizonfy Hungarian-English Dictionary, część 2, wyd. Franklin-Társulat, Budapeszt, 1886, str. 264.
- ↑ Węgiersko-polski słownik turystyczny, wyd. II, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1979, str. 176.
- ↑ Oleg N. Trubačev (red.) Ètimologičeskij slovar' slavânskich âzykov : praslavânskij leksičeskij fond. Vyp. 11 (Kop·c· - kot·na(ja)), Nauka, Moskwa, 1984, str. 205.
