wonny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wonny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvɔ̃nːɨ], AS[võ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.gemin.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wydzielający wońprzyjemny zapach
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W ogrodzie Amelii rośnie mnóstwo wonnych ziół i kwiatów.
składnia:
(1.1) wonne zioło • wonny kwiat / olejek / balsam / nektar • wonna kąpiel / żywica / przyprawapandan wonnyfiołek wonnyjagodlin wonnyjaśminowiec wonnycynamonowiec wonnydzwonecznik wonnykielichowiec wonnyżółw wonnyrzepik wonnyczosnek wonnycedrzyk wonnyprzytulia wonnakokoryczka wonnaturówka wonnatomka wonnawiśnia wonnagółka wonnalnica wonnadracena wonnapaczulka wonnarezeda wonnadriakiew wonnakolczakówka wonna
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pachnący
antonimy:
(1.1) śmierdzący, smrodliwy, cuchnący
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wonność ż, wonności nmos, powonienie n, Wonna ż, woń ż
czas. wonieć
przysł. wonnie
związki frazeologiczne:
od lip ciągną wonny lipiec – nie daj słonku kłosa przypiec
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: