wnętrzności

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wnętrzności (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vnɛ̃nˈṭʃnɔɕʨ̑i], AS[vnẽnṭšnośći], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) anat. narządy wewnętrzne jamy brzusznej, klatki piersiowej oraz miednicy człowieka lub zwierzęcia[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) przest. lm od: wnętrzność
odmiana:
(1.1) blp,
przykłady:
(1.1) Usunąć wnętrzności i odkroić głowę i ogon ryby.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trzewia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wnętrze n, wnętrostwo n
przym. wewnętrzny
przysł. wewnętrznie, wewnątrz
przyim. wewnątrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wnętrzności” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.