Przejdź do zawartości

wkurzyć

Brak wersji przejrzanej
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wkurzyć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wkurzać)

(1.1) pot. zezłościć lub zdenerwować kogoś[1][2]

czasownik zwrotny dokonany wkurzyć się (ndk. wkurzać się)

(2.1) pot. zezłościć lub zdenerwować się na kogoś albo coś[3][4]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Wieści o zadaniu domowym w weekend wkurzyły mnie.
(2.1) Jeśli wybierzesz Windows zamiast Linuxa, wkurzę się na ciebie.
składnia:
(1.1) wkurzyć + B.
(2.1) wkurzyć się na + B.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zezłościć, rozzłościć, rozsierdzić, zdenerwować, rozgniewać, wulg. wkurwić, wściec, zbulwersować, zgniewać, sfrustrować, wnerwić
(2.1) zezłościć się, rozzłościć się, rozsierdzić się, zdenerwować się, rozgniewać się, wulg. wkurwić się, wściec się, zbulwersować się, zgniewać się, sfrustrować się, wnerwić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kurz mrz, zakurzenie n, wkurzenie n, wkurzanie n, niezakurzenie n, zakurzanie n, niezakurzanie n, odkurzacz mrz
przym. kurny, zakurzony, wkurzony, niekurny, niezakurzony, niewkurzony, niezakurzany, niewkurzany
czas. odkurzać ndk., odkurzyć dk., wkurzać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. w- + kurzyć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wkurzyć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wkurzyć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wkurzyć się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wkurzyć się” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.