winnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

winnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. miotełka służąca do smagania pleców w łaźni[1]
(1.2) daw. osad, powstający na dnie beczek z winem[2]
(1.3) bot. rodzaj pnączy z rodziny winoroślowatych; zob. też winnik w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. posługacz smagający miotełką korzystających z łaźni
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chwostak, chróstak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „winnik” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Winnik” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=winnik&oldid=7870829”