winietowanie
winietowanie (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌvʲĩɲɛtɔˈvãɲɛ], AS: [vʹĩńetovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) fot. fiz. zjawisko optyczne polegające na niedoświetleniu narożników kadru wynikające z niskiej jakości optyki, spowodowane zakłóceniem brzegów toru optycznego innymi elementami urządzenia (np. osłoną obiektywu) lub nieodpowiednim oświetleniem; zob. też winietowanie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik winietowanie dopełniacz winietowania celownik winietowaniu biernik winietowanie narzędnik winietowaniem miejscownik winietowaniu wołacz winietowanie
- przykłady:
- (1.1) W przypadku winietowania spowodowanego samą optyką obiektywu, efekt winietowania maleje wraz ze wzrostem przysłony, a w obiektywach zmiennoogniskowych efekt winietowania maleje wraz ze wzrostem ogniskowej. (z Wikipedii)
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Fotografia
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vignetting
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.