wientiańczyk
wientiańczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [vʲjɛ̃nˈtʲjä̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [vʹi ̯ẽntʹi ̯ä̃ĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• rozs. artyk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Wientianu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wientiańczyk wientiańczycy dopełniacz wientiańczyka wientiańczyków celownik wientiańczykowi wientiańczykom biernik wientiańczyka wientiańczyków narzędnik wientiańczykiem wientiańczykami miejscownik wientiańczyku wientiańczykach wołacz wientiańczyku wientiańczycy depr. M. i W. lm: (te) wientiańczyki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wientian mrz
- forma żeńska wientianka ż
- przym. wientiański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) vientiandar
- słowacki: (1.1) Vientiančan m
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 24.
