wieneński

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wieneński (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Vienne, dotyczący Vienne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Olivi już za życia niejednokrotnie wikłał się w spory teologiczne (…). Sobór wieneński w 1311 r., który podjął także dwie uchwały przeciwko beginkom, potwierdza potępiającą ocenę jego już wcześniej oskarżanych poglądów[1].
(1.1) Zbroją się poganie w saraceńskie pancerze, wszyscy prawie w potrójne druciane koszulki, wiążą na głowie wyborne hełmy saragoskie, przypasują miecze z wieneńskiej stali. Mają bogate tarcze, walenckie włócznie i sztandary białe, niebieskie i czerwone[2][3].
(1.1) Próbę dokładnego objaśnienia i ujednolicenia różnie pojmowanej procedury dały dopiero dekretały awiniońskie Klemensa V z roku 1306 i wieneńskie z roku 1311[4].
(1.1) Lichwa w nauce i prawie kościelnym do Soboru Wieneńskiego - książka L. Halbana, Lwów, 1926.
składnia:
kolokacje:
(1.1) sobór wieneński
synonimy:
(1.1) vienneński, war. wienneński
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Vienne n
przym. vienneński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adolf Holl, Heretycy: Panorama dziejów myśli kacerskiej i ruchu dysydenckiego w chrześcijaństwie, tłum. Elżbieta Ptaszyńska-Dutkiewicz, Wydawnictwo URAEUS, Gdynia 1997.
  2. Pieśń o Rolandzie, tłum. Tadeusz Żeleński-Boy, fragment w: Anna Klubówna, Zawisza Czarny w historii i legendzie, s. 22, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1974.
  3. W publicznie dostępnych wydaniach tego tłumaczenia zamiast przymiotnika wieneński użyty jest błędnie przymiotnik wiedeński, co wynika z tego, że w języku francuskim oba miasta określane są jednym słowem Vienne i mają ten sam przymiotnik viennois.
  4. Helena Chłopocka, Procesy Polski z Zakonem Krzyżackim w XIV wieku, s. 50, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.