wiek emerytalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wiek emerytalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvʲjɛk ˌɛ̃mɛrɨˈtalnɨ], AS[vʹi ̯ek merytalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) urz. rok życia, od którego osoba ubezpieczona na życie nabywa prawo do świadczenia z tytułu dożycia tego wieku; wiek, od którego pracownik może odejść na emeryturę; zob. też wiek emerytalny w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przepisy krajowe, które dopuszczają rozwiązanie stosunku pracy z powodu osiągnięcia przez pracownika wieku emerytalnego, nie sprzeczne z prawem unijnym.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: