widrig

widrig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈviːdʀɪç]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niezgodny, przeciwny

(1.2) daw. obrzydliwy

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der widrige ein widriger widriger	die widrige eine widrige widrige	das widrige ein widriges widriges	die widrigen widrigen widrige
Gen.	słaba mieszana mocna	des widrigen eines widrigen widrigen	der widrigen einer widrigen widriger	des widrigen eines widrigen widrigen	der widrigen widrigen widriger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem widrigen einem widrigen widrigem	der widrigen einer widrigen widriger	dem widrigen einem widrigen widrigem	den widrigen widrigen widrigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den widrigen einen widrigen widrigen	die widrige eine widrige widrige	das widrige ein widriges widriges	die widrigen widrigen widrige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Widrigkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: