widoczek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

widoczek (język polski)[edytuj]

widoczek (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od widok
(1.2) niewielkich rozmiarów reprodukcja jakiejś panoramy[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Na ścianie nad pianiem wisiały antyramy z jakimiś widoczkami z Ziemi Świętej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) obrazek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. widok mrz, widoczność ż
przym. widokowy, widoczny
przysł. widokowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. widok + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: widok
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „widoczek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „widoczek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.