wiązanie kowalencyjne

wiązanie kowalencyjne (język polski)

wiązanie kowalencyjne (1.1) wodoru

wymowa:

IPA: [vʲjɔ̃w̃ˈzãɲɛ ˌkɔvalɛ̃nˈʦ̑ɨjnɛ], AS: [vʹi ̯õũ̯zãńe kovalẽncyi ̯ne], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą • -ni…• akc. pob.• i → j 

​ ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) chem. rodzaj wiązania chemicznego; zob. też wiązanie kowalencyjne w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiązanie kowalencyjne	wiązania kowalencyjne
dopełniacz	wiązania kowalencyjnego	wiązań kowalencyjnych
celownik	wiązaniu kowalencyjnemu	wiązaniom kowalencyjnym
biernik	wiązanie kowalencyjne	wiązania kowalencyjne
narzędnik	wiązaniem kowalencyjnym	wiązaniami kowalencyjnymi
miejscownik	wiązaniu kowalencyjnym	wiązaniach kowalencyjnych
wołacz	wiązanie kowalencyjne	wiązania kowalencyjne

przykłady:

(1.1) Istotą wiązania kowalencyjnego jest istnienie pary elektronów, które są współdzielone w porównywalnym stopniu przez oba atomy tworzące to wiązanie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) covalent bond
• duński: (1.1) kovalent binding w
• hiszpański: (1.1) enlace covalente m, enlace homopolar m
• niemiecki: (1.1) Atombindung ż, kovalente Bindung ż, Elektronenpaarbindung ż, homöopolare Bindung ż
• nowogrecki: (1.1) ομοιοπολικός δεσμός m
• węgierski: (1.1) kovalens kötés
• włoski: (1.1) legame covalente m

źródła: