wesołość

wesołość (język polski)

wymowa:

IPA: [vɛˈsɔwɔɕʨ̑], AS: [vesou̯ość] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. wesoły nastrój, dobra atmosfera; radość, beztroska

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wesołość	wesołości
dopełniacz	wesołości	wesołości
celownik	wesołości	wesołościom
biernik	wesołość	wesołości
narzędnik	wesołością	wesołościami
miejscownik	wesołości	wesołościach
wołacz	wesołości	wesołości

przykłady:

(1.1) Anegdota opowiedziana przez Darka wywołała wybuch wesołości.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tryskać wesołością • wesołość kogoś ogarnia • młodzieńcza wesołość • wybuch wesołości • ogólna wesołość

synonimy:

(1.1) radość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. weselnik mos, wesołkowatość ż, wesołek m, wesele n

czas. weselić, poweseleć

przym. wesoły, wesołkowaty, wesół

przysł. wesoło

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej. Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego zawiera dopisek: „dziś blm”. Autorzy Wielkiego słownika języka polskiego, podając pełną odmianę, stwierdzają: „zwykle lp”.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cheerfulness
• arabski: (1.1) مرح
• białoruski: (1.1) весялосць ż
• bułgarski: (1.1) веселост ż
• esperanto: (1.1) humoro
• hiszpański: (1.1) alegría ż
• jidysz: (1.1) שׂימחה ż (simche), יובל m (jubl)
• karpatorusiński: (1.1) веселость ż
• kataloński: (1.1) alegria ż
• niemiecki: (1.1) Fröhlichkeit ż
• rosyjski: (1.1) весёлость ż
• ukraiński: (1.1) веселість ż

źródła: