wermut

wermut (język polski)

wermuty (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. wino wzmacniane aromatyzowane ziołami i korzeniami; zob. też wermut w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wermut	wermuty
dopełniacz	wermutu	wermutów
celownik	wermutowi	wermutom
biernik	wermut	wermuty
narzędnik	wermutem	wermutami
miejscownik	wermucie	wermutach
wołacz	wermucie	wermuty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wino

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. wermucik m

przym. wermutowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Wermut → piołun

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vermouth
• arabski: (1.1) فيرموت m
• baskijski: (1.1) bermut
• białoruski: (1.1) вермут m
• bułgarski: (1.1) вермут m
• czeski: (1.1) vermut m
• duński: (1.1) vermouth
• esperanto: (1.1) vermuto
• estoński: (1.1) vermut
• fiński: (1.1) vermutti
• francuski: (1.1) vermouth m
• hiszpański: (1.1) vermú m, vermut m
• japoński: (1.1) ベルモット (berumotto)
• kataloński: (1.1) vermut m
• koreański: (1.1) 베르무트 (perŭmut’ŭ)
• litewski: (1.1) vermutas m
• nowogrecki: (1.1) βερμούτ n
• portugalski: (1.1) vermute m
• rosyjski: (1.1) вермут m
• słowacki: (1.1) vermút m
• słoweński: (1.1) vermut m
• ukraiński: (1.1) вермут m
• węgierski: (1.1) vermut, ürmösbor, ürmös
• włoski: (1.1) vermut m, vermouth m

źródła: