wentyl

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wentyl (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zawór doprowadzający i odprowadzający powietrze (np. w piłce lub w kole)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zawór
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wentylek mrz, wentylacja ż, wentylator mrz, wentylowanie n
przym. wentylacyjny, wentylowy
związki frazeologiczne:
wentyl bezpieczeństwa
etymologia:
niem. Ventil < łac. ventile[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Stefan Wiertlewski, Grindowanie na pegach, czyli o zapożyczeniach angielskich w socjalnej odmianie języka, w: Język. Komunikacja. Informacja 1/2006 pod red. P. Nowaka i P. Nowakowskiego, s. 68.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wentyl&oldid=7660170”