wellingtoński
wellingtoński (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- ‹łelingtoński›, IPA: [ˌwɛlʲĩŋkˈtɔ̃j̃sʲci], AS: [u̯elʹĩŋktõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do miasta Wellington[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wellingtoński wellingtońska wellingtońskie wellingtońscy wellingtońskie dopełniacz wellingtońskiego wellingtońskiej wellingtońskiego wellingtońskich celownik wellingtońskiemu wellingtońskiej wellingtońskiemu wellingtońskim biernik wellingtońskiego wellingtoński wellingtońską wellingtońskie wellingtońskich wellingtońskie narzędnik wellingtońskim wellingtońską wellingtońskim wellingtońskimi miejscownik wellingtońskim wellingtońskiej wellingtońskim wellingtońskich wołacz wellingtoński wellingtońska wellingtońskie wellingtońscy wellingtońskie nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wellingtończyk mos, wellingtonka ż, Wellington mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) wellingtondar
- białoruski: (1.1) велінгтонскі
- rosyjski: (1.1) веллингтонский
- słowacki: (1.1) wellingtonský
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 32.
