weganin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

weganin (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɛˈɡãɲĩn], AS[vegãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek przestrzegający zasad weganizmu, niejedzący żadnych pokarmów pochodzenia zwierzęcego[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Patrik Baboumian, najsilniejszy weganin na świecie (…) udowadnia, że można być weganinem i strongmanem jednocześnie[2].
(1.1) (…) weganie i wegetarianie rzadziej chorują na raka, udar mózgu i choroby serca (które wciąż pozostają zabójcą numer jeden w Stanach Zjednoczonych)[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) roślinożerca, fitofag
antonimy:
(1.1) mięsożerca
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. weganizm m
forma żeńska weganka ż
przym. wegański, wege
przysł. wegańsko
czas. weganizować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. wegetarianin • jarosz
tłumaczenia:
źródła:
  1. Instytut Języka Polskiego (Kraków), Teresa Smółkowa, Nowe słownictwo polskie: A-O, str. 273.
  2. facet.interia.pl
  3. Marco Borges, 22-dniowa rewolucja: Roślinny program totalnej odnowy ciała i życia, tłum. Mateusz Suchecki, ISBN 978-83-65170-75-0, Wydawnictwo Vivante, 2015