warszawianin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

warszawianin (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌvarʃaˈvʲjä̃ɲĩn], AS[varšavʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Warszawy[1]
(1.2) osoba pochodząca z Warszawy, urodzona w Warszawie
(1.3) przest. pot. mieszkaniec Warszawy nieurodzony i niewychowany w tym mieście, niemający rodziców z Warszawy
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) On mnie, uważa pan, warszawskiego rodaka, będzie uczył, jak mam jechać na plac Konstytucji. To, panie, przybysz, żłób z prowincji, co parę lat tu u nas mieszka. To nie warszawiak, to warszawianin![3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitny / znany warszawianin • szanowni / drodzy warszawianie!
(1.2) rodowity warszawianin • warszawianin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
synonimy:
(1.1-2) pot. warszawiak
antonimy:
(1.3) warszawiak
hiperonimy:
(1.1) mieszkaniec
(1.3) przyjezdny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Warszawa ż, warszawka ż, warszawa ż, warszawiak m
forma żeńska warszawianka
przym. warszawski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Warszawa + -anin
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
(1.3) Określenie używane po II wojnie światowej odnoszące się do przyjezdnych, używane przez rodowitych mieszkańców Warszawy (określających siebie jako „warszawiaków”).
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „warszawianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „warszawianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Warszawiacy i warszawianie
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.