wajdelota

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wajdelota (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌvajdɛˈlɔta], AS[vai ̯delota], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. litewski, pogański wieszczek, śpiewak pełniący rolę kapłana; zob. też wajdelota w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) słowo utworzone przez Mickiewicza od litew. vaĩdeliotis lub skojarzone z litew. vaidilùtė[1] lub zmyślone od niem. Waidler z st.prus. waidleimai[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „wajdelota” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wajdelota” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.